Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΠΑΠΙΚΟΙ

Φιλά το χέρι του αιρετικού Πάπα.....
Είπεν εν Ελλάδι ο αιρεσιάρχης Πάπας αιρετικώς φθεγγόμενος. «Έχομε κοινή την αποστολική κληρονομία και τον μυστηριακό δεσμό του Βαπτίσματος· και ως εκ τούτου είμεθα όλοι μέλη της οικογενείας του Θεού» ! («Το Βήμα», 5.5.2001, σ. Α 12)

Πώς όμως, έχομεν «κοινή την αποστολική κληρονομία» (Συμβόλου της Πίστεως) οι ανήκοντες εις την «Μίαν» «Αποστολικήν Εκκλησίαν» του Χριστού Ορθόδοξοι Χριστιανοί, και οι εκτός Εκκλησίας αιρετικοί παπικοί, των οποίων η αίρεσίς των Παπισμός δεν είναι του «του Σωτήρος ημών» («Περί των εκκλησιαστικών διατυπώσεων» Α’ Οικουμενικής Συνόδου, Mansi, 2, 889) Χριστού «ουδέ των Αποστόλων, αλλά του Σατανά και του πατρός αυτών του Διαβόλου»; («Περί των εκκλησιαστικών διατυπώσεων» Α’ Οικουμενικής Συνόδου, Mansi, 2, 889). Δεν αληθεύει, λοιπόν, και εν προκειμένω ο αιρεσιάρχης Πάπας, αν και διεκδική δι’ εαυτόν και το «αλάθητον» ! (Εγκυκλίου Πατριάρχου της Ορθοδόξου τότε Κωνστ/πόλεως Ανθίμου του 1895).


Και πώς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχομεν κοινόν με τους αιρετικούς παπικούς και «τον μυστηριακό δεσμό του Βαπτίσματος», εφ΄όσον οι Ορθόδοξοι είμεθα βεβαπτισμένοι (βαπτισμένοι), και οι αιρετικοί παπικοί «είναι αβάπτιστοι» (Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, «Πηδάλιον» εκδ. 1970, σ. 55…); Διότι οι μεν Ορθόδοξοι βαπτιζόμεθα το αληθινόν παραδοσιακόν και κανονικόν Άγιον Βάπτισμα της Εκκλησίας του Χριστού εις «τρεις καταδύσεως» (Ιωάννου Ζωναρά ΙΒ’ αιώνος, Σ.Ι.Κ. 2, 66), τας οποίας ο Ν΄Αποστολικός Κανών λέγει «τρία Βαπτίσματα» ήτοι βυθίσεις. Οι δε παπικοί εις ουδεμίαν κατάδυσιν βαπτίζονται και ούτως εκκλησιαστικόν Βάπτισμα δεν έχουσιν. Ουδένα λοιπόν «μυστηριακό δεσμό του Βαπτίσματος» έχομεν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί προς τους αβάπτιστους αιρετικούς παπικούς, ως διαλαλεί ο αντίχριστός (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού) Πάπας ψευδόμενος. Και μάλιστα, όταν επικαλήται το «ράντισμα» του και την «επίχυσίν» του, δια των οποίων αποδεικνύεται επί πλέον ότι οι αιρετικοί παπικοί «ούτε το Μυστήριον του Βαπτίσματος έχουσιν»!

Συμπροσευχή με τους αιρετικούς, που έίναι παραβίαση
των Αποστολικών Κανόνων.
Δεν είμεθα, λοιπόν, «όλοι μέλη της οικογενείας του Θεού», δηλαδή της Εκκλησίας του, ως προπαγανδίζει ο αιρεσιάρχης. Αντιθέτως, κατά τα θεία Γεγραμμένα, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είμεθα «μέλη» (Εφεσ. ε’, 30) της αληθινής Εκκλησίας, ήτοι της Εκκλησίας του Σωτήρος Ιησού Χριστού του Θεού, δηλαδή της θείας Ορθοδοξίας, οι δε αιρετικοί παπικοί δεν είναι! Διότι ούτοι είναι «μέλη» της αιρέσεως του Παπισμού του ολετήρος «Σατανά», ήτοι «του πατρός» των αιρέσεων και των αιρετικών «Διαβόλου»!


ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ, Α.Δ. Δελήμπασης, Αθήναι, Ιούνιος 2001